GÖNÜL KALK GİDELİM BU DİYARDAN
Gönlüm yaşıyor adeta, kar kış boran
Başımdan tütüyor, kap kara dumanlar Yaralı yüreğim hicranım, hep kanar Pervane olmuş saatlerimizde, akrep ile yelkovan İnsanlığı, aşkı sevdayı, asaleti, özü medeniyeti, vuruyor Hoyrat bildiğim zalim, kindar, öfkeli, kibir dolu zamanlar Uçuşmuyor semalarımızda artık, umuda kanat çırpan turnalar Bu eller, bu diyarlar bize yaramaz gönül, kalk gidelim bu diyardan Yetim kaldık, yetim büyüdük, hem anadan, hem babadan Umudum kalmadı, şu dingili bozuk yaşlı, yaslı dünyadan, Vaaz geçemiyorum yalnız o edalı, o nazlı ahu bakışlı yardan Yollarımız toz duman, öfkeli gözüküyor bize, sanki umman Geçit ver bize, karlı boranlı dağlardan, kurban olduğum yaradan Vurmasın aşkımızı, vurmasın sevdamızı, kadir kıymet bilmez zaman Şayet kavuşamaz isem o ince belli, elma yanak, bal dudak, dilli dudu yâre Alır dertli başımı, alır hicranlı yüreğimi, giderim Vallahi bilinmezliklere Aman eleman, yaman eleman Bu eller, bu diyarlar bize yaramaz gönül, kalk gidelim bu diyardan Gönül feryat figan içinde, gülüm vuslatım, kaderim senin elinde Kimseler duymadan, düşmeyelim derim elin, zalimlerin kem diline Deryada rotasını kaybetmiş bahri misali, çaresiz bitap görünüyor hali Kader, tüm acımasızlıkları, tüm densizlikleri ile, henüz vurmadan bizi Toplayalım cesaretimizi, torba yasalara koyalım, gam keder, yürek sızımızı Kıştan, borandan uzak, kaybetmeden baharımızı, yazımızı, gönül sevdamızı Sıfırlanmadan güneşli, sevda yüklü, dünyamızı, sevda uğruna çekilen nazımızı Aşk sevda timsali, görünmeyen emsali ile ıslak imzamızı, Umut kesilmeyen yalan dünyadan , pembe rüyadan Bu eller, bu diyarlar bize yaramaz gönül, kalk gidelim bu diyardan ________Şair 67________ Ali Cemal Ağırman |