Ne desem yetmez kelimeler, işte bu yüzden içli ve derin değil midir sanki şiirler,,,( yorumsa ayrı bir hüner şiire can veren)
Biraz özlem büyütmek hep mısralara kalıyor "sarıp kokunu burnuma" ne şair terk eder bir kenti ne yüreği ayrı kaldığı sevgiliyi...işte bu yüzden güzel deği lmidir bir şiirin ikliminde kaybolmak...( daha nicesi ilham verici bir şiir ve ses)

Tebrikler rakibem ve teşekkürler böyle güzel bir şiir okutup dinlettiğin için... (şimdi pes ediyorum rakibem bu şiirden sonra :)

sonsuz saygı ve selamlarımla...

KOKU !...
Sevginin ruhunu dalga dalga saran büyülü buhar !!!...
Onu hapsedebilmek
Ve doldurmak tıka basa
“Buram buram” koku alan dünyana
Buluşmuş olursun sen
Hani koku kokuya da olsa
En azından onunla !...

Önce o büyülü koku girer ruhunun kapısından içine senin
Sonra kokunun sahibini düşlersin
Ellerini, gözlerini, yüzünü, yumuşak tenini
Bir fotoğraf makinesi gibi kendi içine çekersin
Sanki çok yakınındaymış gibi kokuya doğru gelirsin
Sonra da tam yanı başına onun çağrı çağrı yerleşirsin…

“Gözlerinin en ben gibi bakan yerine” ömrünü çakarsın
Ucun da ölüm bile olsa yüreğini demir atarsın
Artık sen o kokunun esiri sayılırsın
Bir kez hayatını ona demirlemiş olduğun için hep öyle kalırsın
O nereye gitse o kokunun peşine takılırsın…

Nefesi nefesin,
Sesi sesin
Nereye gitsen,
Aynı paralel de birleşirsin
“Söküp almak istiyorum o saatli bombaları
Ve infilak etmek kendimi” dersin;
Dersin ama,
Sen o kokuyla öteden beri bütünleşmişsin
Yalnız başına asla ölemezsin !!!..
“SARIP ONUN KOKUSUNU BURNUNA”
Tanrı’nın davetini bekleyeceksin ???
Mademki sevmişsin,
O kokuyla çekip gitmelisin
Lakin Sen,
Sen artık yalnız sen değilsin !...
Ancak “SARIP KOKUSUNU BURNUNA”
Gitmelisin ondan sonra ….

Tebrikler olsun şiirin akıcılığına !
Umutlarla bakınız yarınlarınıza !!!!...