GERÇEĞİ BİR BEN BİLİYORDUMbiliyordum, bu sevda da geçmişin sayfalarında yerini alacaktı. yaprak dökümü mevsimine rastlar her sevdam kim bilir belki de düşen sararıp solan sevdalardı baharda. ama ben biliyordum gözleri görmeyen âmâ nasıl elleriyle aranırsa kaybettiği yolunu öyle aranıyordum bu yüzden katlim vacipti sevdalarımın kem dilinde sözlerim sürülürken dudağımdaki namluya ’ bitti’ diyen fişek gibi dilimi saçardım ortalığa. anne rahminden yeni düşmüş bebeğin kıçına yediği şaplak kadar gerçekçiydi olanlar nefes almak adına derin derin solurken anıları bir valize tıkıştırılan eski püskü elvedalar resmi geçit gibi alesta beklerlerdi sırada. bilmek çözüm değildi kaderin ağlarını örmesine örümcek misali sardıkça sarardı Nil Nehri’nde yutulan Firavun’un bilmesi kadar gerçekti güneş hep doğudan doğuyordu batan her sevdanın yüzüne. ’iyileşmez’ diye rapor döşenirken ardımdan yırtıldı yazılan son reçete kollarım şırınganın arz merkezi moraran kanım mavilere hasret. biliyordum.. her ölüm bir başlangıca gebeydi. Ayvazım DENİZ |
Ahh şiirler güz dönümüne girdi yine...yine elem, yine hüzün yine yaprak dökümü yürek sökümünde...
Yine bahar gelecek ama...yine çiyler düşecek tomur gül yapraklarına, yine cemresinde yıkanacak kalpler sevincin, yeniden doğuşun umut yüklü günlerinde....
Çiçek kadın yine çok güzeldin .Çook güzeldin.Gönülden kutlarım yetkin kalemini ve yön veren yüreğini.
Her dem sevgimle ve saygımla.