CENAH
Necip Fazıl’dan Nazım’a adını andığımız tüm canların ruhlarına ithafen...)
Uzat da gıdığından öpem siyasetini Aşkına mülteciyim, kara sevdan yazımdır. “Ebu Ayrım” kim ise çiğnesem cesedini Bir adın “Necip” benim, bir adımsa “Nâzım”dır. Yobaz diye göründüm düşüncesi sığlara Eşkiya tepesinde rüzgâr olup estim ya Anarşistlikse çıkmak Ruşen gibi dağlara Deyin Bolu Beyi’ne anarşistim ey Dünya! Evet ben bir faşistim, kabul ettim suçumu Çile şarabı içtim yârin kafatasından Yerler sağır, gök sağır; kime döksem içimi Ferhat gibi ayırsam dağları ortasından. * * * Nesimi’nin nesliyim yüzseler de derimi Kendi derime çizdim ben kendi kaderimi. Karakoç’a kalemdim; aşkı yazdım “kan” ile Dün seni çekiştirdim Atilla İlhan ile. Bakışım memlekettir, sanma kemik ve ettir Bir gözüm Mehmed Akif, biri Tevfik Fikret’tir. Çığlığını duyarım her dem Orhan Veli’nin Sinop Zindanlarında Sabahattin Ali’nin. Gönlüm tecrite gebe kırk kişilik zindanda Bir yanda Serdengeçti, Ümit Yaşar bir yanda. Hasretim mapus olmuş camlarda gam buğusu Reyhani’nin omzunda düşe dalmış Ruhi Su. Mahzuni Şeriflere; yol benim yoldaş benim Dilaver Cebeci’min tesbihinde taş benim. İsyankarı ben olsam Neyzen’deki isyanın Deryasında damlayım Arif Nihat Asya’nın. Yunus’tan gökkubbeye uzadım bir dal gibi Güller ile taşlandım Pir Sultan Abdal gibi. Seni sevmek eyyamsa sevsem eyyamlar ile Aynı meyden içmişiz Ömer Hayyamlar ile. Örgüt kurdum sevdiğim yanaktaki gamzene Mansur gibi atıldım sevda adlı mahzene. Bir bahane uydur da ünle beni gardiyan Yalnızlık voltasında tek kalmasın Hikmet Ran. Tek kişilik dünyamda ne izdiham herifim Bir gün Ahmed Arif’im, bir gün Ozan Arif’im. * * * İkrar ettim sevdiğim; ne şuncu ne buncuyum Fişlemekse maksadın; Velican Oduncu’yum. Güzel ile güzelim, çirkin ile çirkinim Bende güler Kürşad’ım, bende ağlar Berkin’im Hey gidi Uğur Mumcu, hey gidi Gün Sazak hey Her gece can çekişir Susurlukta Reis Bey. Yetmişiki ismim var, sanmayın ki adsızım Keş Dağı’nda Muhsin’im, Tanrı Dağ’da Atsız’ım. Yaşıyorsa ne yaşar Madımak’ı anmayan Cehennemde fink atsın Başbağlar’a yanmayan. Ezmek helal sayılsın ezileni ezmişi Aynı toprak saklıyor Yusuf ile Gezmiş’i. Doğuştan müebbete mahkum kafa kağıdım Adım "faili meçhul", unutulmuş soyadım. Körler bile görür de görmez beni kör bakan Benimledir Menderes, benimledir Erbakan. Beşbin kere öldüm ben gömün beni ismimle Aynı secdeyi öptüm vuruştuğum hasmımla. Esendağ devrilince devrilir yüce dağlar Diyarbekir diz çökmüş Gaffar Okan’a ağlar. Bize heryer Önkuzu, her yer Özmen Ovası Mustafa’lar ölür de yaşar Allah davası. Seninledir infazım, seninledir idamım Yedi kere Türkeş’tir ’yedi güzel adam’ım. * * * Yeryüzü kayığının ben çevirdim çarkını Seven benim sevdiğim güzelliğin ırkını. Ben bir ikiz sevmişim aynı bahçede açan Edirneli Sultan Kız, Eleşkirtte Hevişan. Kırmızıya yakıştım yıldız ile hilalle Aynı bayrağı sevdik Bitlis’teki hevalle. Yüzbin renge büründü benim soylu budun’um Filistinli Essam’ım, Türkmen oğlu Sadun’um. Ben ki insan rengiyim amentü amberinin Müjdelediği ırkım müjde Peygamberinin Kut’lanmış nesebimi yazarım destan ile Hocalı’ya ağlarım Doğu Türkistan ile. Sücud ettim Rabbime, hamd olsun ki Türkçüyüm Ben ki Enver Paşacı, ben ki Atatürkçü’yüm. Dokuz kere asıldım, ölmedim ölüşümle Gülümserim ölüme devrimci gülüşümle. Devrim Türklük içinse devrim yapsın zenciler Açayım kollarımı kol gezsin devrimciler. * * * Çalab diye yalvardım Orta Asya dilinde Tengrim diye tapmışım Kürşad ihtilalinde. Mayam Ebabekir’dir, Ömer’in harcındanım Yükselenim Ömerdir, Ali’min burcundanım. Bektaşi’ye tümceyim, Mevlana’da noktayım Yesevi Otağında ha varda ha yoktayım. Âlemi tutuşturur isyanımın alevi Senin kadar Sünni’yim, senin kadar Alevi. İnancım izan ile, sığındım sübhan ile Aşkın tesbihindeyim Hilmi Tunahan ile. Hesapsız dervişlerin büyüdüm dizlerinde Bir cemaat keşfettim yârimin gözlerinde. Sofiler sofisiyim Menzil hakikatına Tarikatçı kesildim aşkın tarikatına. Muhammed Ümmeti’yim, Oğuz’un soyundanım Yirmibeşinci boyut, Arvasi boyundanım. Ben ölünce alnımdam Dedem Korkut öpecek Hançerî! Toprağını hangi cenah tepecek? Serdar Akkoç - (#Hançerî) |
Her mısrada bir başka insanlık dokumuşum
Sen bizi anlatmışsın, biz bir damarda kanız
Biz kim miyiz arkadaş? İnsan oğlu insanız ... Coşari
NOT: Üzüldüğüm şey ise bu şiir bu sitede bırak günün şiiri olmayı , bir böcek bile alamamış. Kendi kendimize sormamız lazım "Biz nasıl insanız?"
cosari tarafından 11/16/2014 8:42:21 AM zamanında düzenlenmiştir.