-kendi düşünün başkasının gerçeği olduğunu
ardında bıraktığı yangının ateşi olunca anlıyor insan-

terk etmek istemedim ben bu şehri
bölündüm , anla beni
ayrılık motifli bir aşk düştü zamanın gergefine
hüzne değdi eylülün kanatları
boyun eğdi hasrete mavi sürgün atları
kan revan içinde
suya erdi aşkın ayakları

yoruldum ruhumu kırbaçlayan dalgalardan
yanlış bir hikayenin içinden geçiyor zaman
yaban ; kişi, kişiler ve mekan
ahh kendi hikayesine kahraman olabilse insan
can verirdi dudaklarımda
kalbimdeki ölümcül isyan


hiçbir ütopyaya ait değiliz artık
uzaklara küs yollar gibi uzar oldu geceler
güneş içime doğmaz oldu
gözlerime sığmaz oldu kalbimin sızıntısı
caddelerde ışıklar boğuldu
saksılarda sardunyalarım soldu
şimdi anılar savruluyor
kilidine mühür olduğum kapılardan
gökçe kuzgunlar konuyor avuçlarıma
deniz basıyor içimi
alıp başımı koltuğumun altına
sana gelmek istiyor canım

bağışla beni
gelemiyorum
kafeslendi kuşlara özenen kalbim
gitmek istemedim senden
sevdiğim, bak
salası okunuyor aşkın
mecburi istikamet minarelerinden

sustum, vedaya dolandı dilim
hatırı sayılır mutluluklar hatırına
arada bir
sesini dök rüzgara
yüreğinin gölgesini gönder sevdiğim

Şiirime sesi ve yorumuyla değer katan Olgun ONUR Hoca’ma teşekkür ve saygımla..