üzerime olan yansımalarınızda kırıldı
mutluluk,
donanımı yüksek bir alametle
alanımda dolaşırken
kaba saba halleriniz
ve
beynimde uçuşuyorken sözcükler
sizse, size kapalı olan kalbimde
ne olup bittiğini
belki bir gün anlayabilrsiniz

kalınlaşan bir ayardasınız
zaman sizi inceltemiyor
ve
her soruya tek cevabınız
hissetmek istemediğiniz
haykırışlarımın yankılanması oluyor

ileriye daima ileriye
hem de geri viteste
bunu başarabilirseniz
yolu uzattıkça uzatırsınız

kaba saba halleriniz
öz benliğinizin yansıması olmasa bile
en çok
kendi benliklerinizi örselesiniz

hani uzayıp gidin desem duymazsınız
elma desem çıkmazsınız, ama armut demesem de
çok iyi gizlenir
kaba saba hallerinize küstahlık katarsınız

düşündüm de
hayalimde ki kuşların kanatlarında
inebilirim belki kayıp Atlantislere
incelikleri bulabileceğim kim bilir belki bir günde

sözün özü
arz olunur ki kendi kendinize
kendinizi katılaştırırsınız
ancak bir gün
bütün baskılar çözülür
ve
yeniden nefes alır dumana boğduğunuz
hakikatler…

elim kolum uzamasa bile
şiirler yazarım


korkarım siz
en fazla şiirlerimden düşersiniz

daha kötüsü
hep anlamayacağımı anlatırsınız
sizi belki hep duyacağım olağandır ki duyacağım

ancak
anlayamacağımı anlattığınız için ben de anlamayacağım
anlamsızlaşan hayatta anlamsız bağlarla
anlamsız durdurulacağım

gün olur masalsı rüyalarda
saatler 12’yi vurduğunda düşleyeceğim
bulamadığınız bir turgutta yer edineceğim
kendi bildiğim gibi yaşayacağım


son olarak
kaba saba halleriniz size ait
bana ait olmayan şeyleri almak adetim değil
bir kerecik olsun en azından bari bunu anlayın,
anlayın ki, bende anladığımı anlatayım


( Dilek KARSLIOĞLU )