Tefeci Çırağı
Çırak diye seslen bana...
Kimi zaman ellerimin dolusu nasırla Kimi zamansa yüreğimin yangınıyla Alnımda yazılmış bir yazıyla Bedenime kazınmış iki çizik acısıyla Sadece çırak de bana. Görülmemiş işler aklıma uğrar ya Usul usul kemirir içimi Uzaklardan uyuşturur beni Bir elimde tespih, bir elimde silah Kalp ne zaman öğrenir affetmeyi... Susarım, saatlerce belki de günlerce Ağlarım gizlice, sessiz sakince Ne yaptığımı bilmez katlanırım sigara ateşine Ya geçsin zaman değsin toprak tenime Ya dursun öylece kalsın beden köprüde Oyalamasın bitsin her şey birden bire Bitsin ki hayat bilsin yazılan ne, yaşanan ne... |