Çay sükunet fermanı nakış suya dem ile.
Naz perisi rüveyda zarafetin elçisi.
İncelik cama yansır katreyle gelir dile.
Bize Leyla sürmesi dem dem çaydanlık isi.


Hayalimizde sükun gül misalden yadigar.
Emrimize amade semaver ile demlik.
Bizi kendine bağlar ince belli bir nigar.
Her yudum o nigarla naz deminde yarenlik.


Berraklığın türküsü nağme nağme bir buğu.
Bir gamzesi efsane çayı sevdiren bize.
Kimi dem bir ahudur kim zaman da kuğu,
Sebep odur gönülde silinmeyen has ize.


Cama nakış sureti gülümserken her daim.
Suya nazı süzülür albenili çay olur.
Bir tatlı tebessümü her mevsimde çaya im.
İkliminde yaz ve kış bulunan nazı solur.


Bazen Züleyha olur bazen Leyla dem be dem.
Gece güne karışır çaydanlığın isinde.
Dilimizde sükuta billur sesiyle merhem.
Kafdağı’na yol alır gönlümüz terkisinde.
Ankara, 19.08.2014