kanun bu
hangi çiçeksin sen
papatyasın biliyorum ama sen kendini gül zannediyorsun yaprakların döküldü bir bir beklersin hala bülbülü sapsarı kesildi yüzün göründü beyazların gidince aşkından ölen arıya vermedin bir buse toprak altına saklan şimdi baharı bekle bir gözyaşı düşerse belki filizlenirsin yine ama o gözyaşı bülbülden değil aşkından ölüp ölüp dirilen arıdandır ümitsizce arı sana aşık olur ama vuslata yine başka bir papatya çaresiz kavuşur belki o da bir arıya aşık olmuştur ama herkes eşini bilmeli dünya böyle kurulmuştur.. murat ustaoğlu |
ama sen kendini
gül zannediyorsun
ama herkes eşini bilmeli
dünya böyle kurulmuştur...
güzel şiir hocam...
tebrikler...