1
Yorum
0
Beğeni
0,0
Puan
1823
Okunma

hangi çiçeksin sen
papatyasın biliyorum
ama sen kendini
gül zannediyorsun
yaprakların döküldü bir bir
beklersin hala bülbülü
sapsarı kesildi yüzün
göründü beyazların gidince
aşkından ölen arıya
vermedin bir buse
toprak altına saklan şimdi
baharı bekle
bir gözyaşı düşerse
belki filizlenirsin yine
ama o gözyaşı bülbülden değil
aşkından ölüp ölüp dirilen
arıdandır ümitsizce
arı sana aşık olur
ama vuslata yine
başka bir papatya
çaresiz kavuşur
belki o da
bir arıya aşık olmuştur
ama herkes eşini bilmeli
dünya böyle kurulmuştur..
murat ustaoğlu