yağmur yağar kirpiğimin ucuna
sen ağlıyorum sanırsın
bütün kuşlar gider bu diyardan
bir ben kalırım
sen takatim yok sanırsın

aklıma gelmese, anımsamasam
unutsam hemen ölüm gibi
sana seviyorum dediğim günü
öyle çaresizdim ki
ama sen acımasızdın
önce ümit verdin
koşturdun beni peşinden
alay edercesine bir o yana bir bu yana
sonra gittin
öylece bırakıp gittin
başlamadan bittin bende

gece olduğunda
ben geldim sanırdın
için sıkılırdı benden sebep
sonra geceye kızardın
hiç suçu olmasa da

ama eden bulur derler ya
sen ne kadar zamansız
ne kadar acımasızca çıktın karşıma
ve ben seni tanımadan sevdim
kalbimin tahtının yegane sahibiydin
aşkın en alasını yaşadım
mecnundan fazla ağladım
darısı senin başına

ben seni seviyordum
sen yabancı gibiydin

sonra gittim senden
gelişim gibi usul usul
seni kendime alıştırdım belki
belki beni özleyeceksin
canın sıkılacak muhtemel
benim yanında olmamı isteyeceksin
ama eğlenmek için
sıkıntının geçmesi için

mutsuzluğa nimet oldun
ciğerime ektin
sonsuz mutsuzluk içinde
en katmerlisi o