ARTIK
Artık bilindik bütün söylenceleri
Kaldırırken yüreğimin tozlu rafına Bir şiir çekiyorum , firkat çarpmasıyla, eylül nefesinde Adı sensizlik ,üşüyen sesimin soğunda Martın koynunda bölük -pörçük rüzgarlar topluyorum Ayaz bakışlarının cemresine savurulurken Kardelen gamzelerinin şavkında sızlayan umudun , küle dönüşünde kalan alazım… Yüreği kan … Yüreği hazan… Susuyorum sensiz bir kentin kuytusunda Balyoz gibi iniyor yalnızlık benliğime, puslu gece karartması Bozukluk cümleler sağıyor, gölgesi lal olan düşlerimden , vuslatın on beşi yanarken ve yakarken, sağanak sağanak kubbemizi, uyusun düşlerimiz kuş tüyü uykularda uyusun |
Güzel bir şiirdi...