Vesâire...Kavuşunca yer ve gök silindi ufkun izi Kelimeler tükendi artık yarına dâir Yedi başlı ejderha içti koca denizi Sindirdi kavramları ama, fakat, vesâir Öptü vedâ öncesi karanlıkları akşam Kutlarken zaferini yenilgi ve yanılgı Boyandı gölgelerin matlığına ihtişam Heybetli duruşuyla farkını koydu yılgı ’Akrebin kıskacında’ çatık kaşlı bir sevi Mütebessim yanını gösterdi bir ödünlük Kalem marifetiyle hayat denilen devi Sakladı âgûşuna yırtık sayfalı günlük Islak kanatlarıyla göklerde süzülürken Aynalara aksetti bir turnanın serâbı Değildi kolay kolay ayrılıklardan ürken Yordamını kaybetti değişince mihrâbı Kendini ikmâl için rengini örttü fezâ Rûhu barındırmaya yetisiz kaldı gündüz Yaktı tüm iklimleri bir tutam nâr-ı beyzâ Sığar mıydı izâha karakıştan sonra güz Ey hicrânı sevdiren ezelden kutlu ahenk Hangi şafak açtırır kül benizli gülleri Aslını bulmak için dikene muhtaçsa renk Varsın kanasın aşka dua dua elleri ... |