Cümle(Sen)Sizlik...
İçimi dağınık zamanlarda bıraktığın vakit
Gözlerimde eriyen bu hasretliğe yorgun düştüğüm Sesime dökülen ince bir sızıdan habersiz Geceyi Güneşi Ve yolları Sırf senin için bağırdım Oysa kendime hep ağırdım Kimi sussam bu ihanet sarmasına Gözleri kurşun, Dilleri tetik misali Bekleme yar !!! Pusuya at düşlerimi Ama duy beni Bu amansız telefon konuşmasında Bulutları ve gökyüzünü Şahit gösterdim kimsesizliğime Tut elimi Yüreğimde sırata denk geldiğin zaman Yoksa düşecek gönlümdeki Bu çocuksu aşk... Günahlarını meçhul Sevaplarını sen sayacaklar illa ki Hadi duy beni Dudaklarım ölüyor cümle(sen)sizlikten..../ İbrahim YALÇIN - Van |