GÖÇSevdalı bir çingene şiire göçer gün niyetine doğan gecede... Gülüşüne uçarken serçeler güneş yıldızları çalar gözlerinden... Yanaklarında kırmızının ateşi teninde sardunya tozu kokusu dalgalandırır karanlığı kendine çeker kıyamet gibi sabahı... Mendilinin köşesinde eli ne zaman oynamaya çıksa bastığı yer ölüm çıktığı yer aşk olur. Toy bir fırtına eser dağlarında... Saçının kokusu siner dört nala sığmaz yer yatağına sabah ve akşamlarda... Kuşlar döner göçlerinden Bir dünya doğar yüreğine yeniden Aşkın kadın haline evirir cümleleri... Yırtar karanlığı çeker şimşeği Sabır kitabından bir yaprak çevirir. Bengisu sarnıcında aşk ece olur gözünde. Işıksızlık büyük söngü ustası mutluluktan mutluluk beğenme de... Bir bakışlık cesarettir duymak istediği ise iki kelime Can kafesine... Soru işareti yerini bırakırken ünleme...! Ferda Özsoy |