“ayrılıktı adı..”

Her şey seni kaybettiğin gün başladı
Her şey bana veda ettiğin gün
Benden ayrılığın an koptu kıyametim
Gözyaşı, hayal kırıklığı ve hüzün
Hepsi oldu birer felaketim
Her şey seni kaybettiğim gün başladı

Gönlüm isyan bayrağını çekti
Kurduğumuz düşler maziye gömüldü
Ümitlerimiz bir anda yıkıldı
Bu şair kaç defa ölümün eşiğinden döndü
Kaç defa sensizliğin kör noktasına çakıldı
Her şey benden ayrılığın gün başladı

Sanki bu aşkı hiç yaşanmamış gibi
Sanki hiç sevmemiş gibi birbirimizi
Birden iki yabancıya döndük, çaresiz
Ve yalnızlığa mahkûm ettik, kendimizi
İki ayrı dünyaların insanıyız, nedensiz
Her şey benden ayrılığın gün başladı

Bir gurur savaşının kurbanı olduk belki
Oysa bir bütünün iki eşit parçasıydık
Dağıldık, çözüldük, dört bir yana
Bu aşka böyle cani gibi nasıl kıydık?
Nasıl bu ayrılığı kabullendik yana yana
Her şey bana veda ettiğin gün başladı
Bu her şeyin ayrılık adı…
9.3.1999