Annem gittiğinden beri gölgesi yanı başımdaEllerim ölümün nefesi gibi soğuk Buz kesen yaz gülleri gibi kış Çilek pembesi dudaklarım yok artık Annem gittiğinden beri yüreğim cebimde Ve ömrüm kül rengi kefen giydi Zaman yontu tüm güzellikleri Bir avuç nemli kirpik düştü gölgeme Boğazımda düğümlendi tüm sözcükler Annem gittiğinden beri gölgesi yanı başımda Ve ömrüm kül rengi kefen giydi Şimdi çok uzaklarda suskun bin yalnızlık Bölük pörçük anıların kırıntısı Avuçlarımda suskun yılların renksiz gölgesi Annem gittiğinden beri buz kesen gölgem Ve ömrüm kül rengi kefen giydi |
Her şeyden çok, ihtiyacım var sana…
Şimdi buralarda, sahte sarhoşluktansa…
Senin sevginde sarhoş olmaya…
Dostum olan yalnızlıktansa,
Senin sonsuz şefkatine…
Ağlamaya ihtiyacım var anne!
Ama sahte tesellili omuzlarda değil,
Senin sıcak yüreğinde anne!