KURNAZ SANIR KENDİNİ
Hep papağan misali aynı harfleri sayar.
Bozulup pörsüyeni halkın burnuna dayar. Veremedi dengesiz kendisine bir ayar. Çankaya diye diye yıkıp geçer bendini... İnandıracak kadar kurnaz sanır kendini.. Kin ve nefret içinde içten içe pişerek. Ustasını kakıp ta böbürlenip şişerek. Fakir-fukara halkın nasibine üşerek. Çankaya diye diye yıkıp geçer bendini. İnandıracak kadar kurnaz sanır kendini... Yakın civarındaki abat oldu kalkındı. Onu destekleyenler yan üzeri kaykıldı. Sanirsın bizden değil Coni veya Maykıl’dı. Çankaya diye diye yıkıp geçer bendini. İnandıracak kadar kurnaz sanır kendini.. Temenna edenlere takar boncuk -gerdanlık. El sıkması sinsice gülümsemesi anlık. Köprüyü geçene dek elinde hep yağdanlık. Çankaya diye diye yıkıp geçer bendini.. İnandıracak kadar kurnaz sanır kendini... Emine Balı Oğuz.. |
Şiirle uğraşanların hoşgörüsü yücelerde.
Beğendim...
.................................. Saygı ve Selamlar...