SEN...Sen damalarımda akan kor Yüreğimi yangına çeviren Ruhumu sarmalayıp tutsak eden Beni Leyla’ya çeviren olacaktın.. Hani.. Sen mecnunum ferhat’ım olacaktın Hani verdiğin sözler yok, sen gibi kayıp Ferhat’tan mecnunda geçtim Sen dağların yitik efesi Sende yoksun, hani nerdesin.. Ben.. Ben senle vuslata eremedim Gönül bahçemde aşkını yeşertemedim Ne Leyla oldum nede Mecnunu buldum Hazanda doğdun kışımda yoktun.. Sen.. Sen ecelim, sen ölümüm oldun Damarlarımda akan irin Mahvıma sebep olandın Sen dağların yitik efesi Sen işte böyle acımasız biriydin.. Git.. Git mahşerin zebanisi, cellâdım Yüreğimden çık git Razıyım yalnızlığa, razıyım sensiz ölüme Ne olursun benim yüreğimden çıkıp git.. Ceynan… 10- 11- 2007… İst |