Anne bak…
Amcalar oyun oynuyor benle
Tankla, topla, uçakla ateş ediyorlar
Bende yaptım kağıttan uçağımı
Uçuruyorum onlara doğru
Ama anlamadığım birşeyler var
Onlar ateş ediyor babam ölüyor,
Ateş ediyorlar kardeşlerim ölüyor,
İnsanlık ölüyor Anne!
Halbuki sonsuz gökgüzüne uçurdum kağıttan uçağımı
Ahenkle süzülürken, bişeycikler olmuyor onlara!
Ne kadar adil değil mi ?
Onlar insan ise Anne,
Ben neyim !!!


Kumsaldaki arkadaşlarımında canını yaktılar Anne
Oyun oynarken kazdıkları kumdan kuyulara gömdüler onları!
Hep canımızı yakıyorlar
Galiba bunlar oyundanda anlamıyor Anne!

Dünya kör, dünya sağır
Peki ya “müslümanım” diyen kardeşlerimiz nerede ?
Onlar neden yok yanımızda
İnsan yanları hiç mi depreşmez Anne!
Kudüs’e adaletiyle giren Ömer’den,
“Kudüs’e Ömer gibi girerim’” diyen Selahaddin Eyyübi’den
“Can verir, toprak vermem” diyen
Abdülhamit’tende mi utanmazlar Anne!

Kurdukları kuş sütü sofradan
Başlarını koydukları kuş tüyü yastıktan ,
Başını okşayarak uyuttukları yavrularından
Acze yenik çırpınışlarından sıyrılıp,
İslam ve insan yanları hiç mi depreşmez Anne!!!

Her yudumda bize top tüfek dönen içtikleri koladan
Biz kan ağlarken elemsizce ahkam kesmelerinden
Acizlerin yaptığı gibi
Kalben buğuz, az birazda gözyaşıyla
Vicdan yapmalarından utanmazlar mı Anne?
Peki ya ben,
Ben onların yapamadığını yapsam,
Kağıttan uçağımla yıksam ağlama duvarını
Bir tebessüm olur mu gamzelerinde
Gülmeyi unutan yaralı Gazze’me?

Tek kurşunla karnında ölürken senle,
Ne de zormuş Gazze’de çocuk olmak Anne!!!


fotogaleri.stargazete.com/haber/album/693118/5/Galeri



Şükrü AKTAŞ