Yeğenim Recep AKTAŞ’ın inanca dair içinden gelen duygularından esinlenerek yazdığım bir eserdir.

Kuran’ında meramını, günah, sevap, haramını
Okumadan, anlamadan, geldi geçti ömrüm heyhat!
Ümit edip rahmetini, af edilme kararını
Bir kez olsun duyamadan, geldi geçti ömrüm heyhat! ...




Ah bir çocuk olabilsem, hep öylece kalabilsem
Nasuh tövbe ve şahadet iman ile dolabilsem
Son nefeste yüzümde nur, tebessümle gülebilsem
Başka bir şey dilemeden, geldi geçti ömrüm heyhat! ...




Bin pişmanım düne dair, şu nefsime ettim kahır
Bir muamma sanır iken, meğer her bir yanım zahir
Sanırdım ki gelmez ecel, geçti evvel geldi ahir
Sürur sonu göremeden, geldi geçti ömrüm heyhat! ...




Nakşolunsam dergahında, Nakşibendi olabilsem
Ol/duğumla yola revan, Mevlana’ya varabilsem
Milyonlarca ‘of’ yerine, bir ‘af’ ile kalabilsem
Nefse zincir vuramadan, geldi-geçti ömrüm heyhat! ...




Kuvvet Sen’in, kudret Sen’in, nizam ve intizam Sen’in
Varım-yokum her bir zerrem, hücrem Sen’in, azam Sen’in,
İbrahim’e su taşıyan, bir karıncan olsam Sen’in
Aklanıp da ak yüzümle, huzuruna gelebilsem
Şu alemi anlamadan, geldi-çattı ölüm heyhat! ! !





Şükrü Aktaş