AynalarYıllar var ki yüzümde kırış, Ondandır suratım beş karış. Her an güler zamansız ağlarım. Nidalarım dipsiz boşluğa düşen haykırış. Nefesini duyuyorum ensemde ölümün, Dünya denen bataklıkta, Saatimin dolmasını bekliyorum. Mısralarından hep hüzün akar zaten. Gülsüz bağda öten bülbülün. Nereye dönsem keder, Bir ağacın gölgesinde sabahlıyorum. Ağaca tırmanıyor bir böcek, Dinleniyorum! Küsüm ben artık aynalara, Şarkılar bile yarama merhem olmuyor. Doydum ben sahte aşklara. Anladım ki her seviyorum diyenden, Medet umulmuyor. Aynalar bile yalan söyler oldu artık; Güya ben mutluymuşum… |