UÇURUM
Bir bulut soğurur şehrin güzelliğini
Arkada gecenin yalancı ışıkları Ayaklarının altında durgun, sessiz. Bir uçurum kenarında tüter hasret. Yanar can, köz olmaya çok var. Yakın olmak bir uçuruma, Yakın olmak yalnızlığa ama En çok yakın olmak hataya. Kendiliğinden gelen durduramadığın O yok olma isteği dürter içten içe. Çarkın dişlileri yakın olunca bu kadar Tik tak seslerini kesmiş saatinin. Gıptayla baktığım yüzdeki sevgi Pudradan farksız kapatmış bazen Görülmek istenmeyenleri Ya da görmek istenilmeyenleri. Uçurumun kıyısında titreyen terler, Üşüterek süzülen bir ıslaklık hissiyle Işıktan kısılan gözleri açar olağanca sonunda Açar gözleri hayata, ilk defa doğmuş gibi. GUNE |