Dünyanın her coğrafyasında başka başka türlü acıları yaşar insanlar ve çocuklarımız.Gönül isterdi ki Ahmet ARİF dizeleriinde de geçsin işte o coğrafyalar ve o coğrafyaların acıları da şair dost. Belirli bir coğrafya adına yine yeniden sürekli acı şiirleri yazdığında şairler , o coğrafyaların şairi olurlar , dünya coğrafyasının şairi değil.Bu konudun üzerinde çok durmuşumdur şiirlerimde.Yalnızca bu , şu coğrafyada mıdır acılar? neden bütün dünya insanlarının , tüm dünya çocuklarının acılarını görmez o gözleriniz de , bazı coğrafyalar üzerinde oynanan çirkin oyunların çanak tutucuları haline gelirsiniz diye de , çok seslenmişimdir ...Acının rengi , acının sesi , acının tadı her coğrafya da aynı değil mi oysa.Dizelerinizdeki , tüm dünya insanlığını kucaklayan bakış tarzınız ve acıları dile getirişiniz bu nedenle takdire şayandır benim için.
Şiirsel dil zaten çok güzeldi. Bu yüreği kutlamam gerekiyor kalemiyle birlikte.

Esenlik dileklerimle.

Samimi olacağım

şiiri okuduğumda hissettiğim
öldürme isteğimdi
madem ki hamurlarına şiddet karışmış
eğer bir dürtüyse bu
demek ki bende de var
doğru dürüst insanları kahreden bu yaratıkların alınlarının ortasına
tüm şarjörleri boşaltmak


fakat elimde kalan

yetersizlik duygusu..

"hiç görmediğiniz kuşlar ve çiçeksiz
kaç binlerce ölü çocuk tarlası"

görmediğimiz
dokunamadığımız
ama defalarca ah ile dağlandığımız
ne büyük bir çaresizlik... tanımsız........