Ben seni dağ kokulu yaylalarda sevdim ceylan kaçışlım
nergizlerin ayışığına sevdalandığı seherlerde...
özlemlerin dindiği nehirlerde sevdim seni …
dudağın dudağıma bahar, soluğun soluğuma rüzgardı
içime kır çiçeklerini taşırdı her yaz...

Gittin,
zifir saçlarında unuttum hayatı...
ay sustu, yıldızlar küs, sular dalgın, gönül dargın
şimdi düşümde her gece bir orman yanıyor
bir dağ kanıyor kalbimdeki acılardan
yaralı çöllere akan sızılı ırmaklar gibi,
kanayan şiirlere bırakıp gittin ömrümü...

Seni her özleyip duvarlara vurduğumda başımı
kafam değil, kalbim acıyor kalbim
şu sevemediğim rezil dünyada
sen ışık yüzlümdün bir zamanlar, ceylan gözlümdün,
nefesimin rüzgarı, ömrümün baharıydın
ah! şimdi hangi kıyıdan baksam rengi hüzündür aşkın
hangi güle sığınsam dikenleri batıyor yüreğime...

Ben seni ıpışıl suların aydınlığında sevdim ay bakışlım
gelinciklerin gelin edildiği seherlerde
sen ki, Kelebeğim, akarsuyum, cangülümdün
ne zaman gözlerim gözlerine kelepçelense
alnıma bir öpücük kondurup kaçardın
ıpışıl bir sevda düşerdi yüreğime
bir gün görmesem özlerdim……

şimdi özlemlerimi anlatamayacak kadar uzak
yanına gelemeyecek kadar yorgunum
hüzne bulanmış ayrılıklardan,
gam dokuyor yüreğim gittiğim her yerde...
hangi kente sığınsam dar geliyor efkarıma
hangi acımı yaksam, hangi pencereden baksam
rengi hüzündür hayatın
yüreği yaralı döndüm çıktığım her yolculukta ...

Gittin,
özlemlerimi ağır bir yük gibi vurup sırtıma,
binlerce hayal kırığı yaralarımla,
içimdeki en yüksek dağa kaçtım.
çıktığım her yolculukta saçların dolandı kalbime
bir akrep öptü yaralarımı her kanadığımda.
Şirin’in aşkına deldiği dağın Ferhat kalbi ile
kalakaldım gönül diyarında öyle bir başıma umutsuz....
yüreğimi alıp avuçlarıma gelsem diyorum
sana sarılamayacak kadar yorgunum

Gittin,
koyup başucuma uçurumları hüzne göçtüm her gece
hiç bir yol çıkmadı umuda tükendim
özlemlerimi anlatamayacak kadar yorgun
yaralarımı saramayacak kadar uzaksın artık
bütün mevsimler değişti Bemila, bütün renkler değişti
al nereye istersen oraya savur yapraklarımı şimdi
şimdi yaşamın en zor dağındayım
geriye dönsen ölürüm, dönmesen ölürüm...

Gittin işte, aşkın kanayan yanını bırakıp avuçlarıma
yeşile çalan umutlarımı da alıp yanına
bir tebessüm gibi hayatımdan çekip gittin usulca
kırık dallarda inleyen yaralı bir rüzgar gibi
yaralı bırakıp gittin beni burada bir başıma...

gittin yaşamayı unuttum, ağlamayı, gülmeyi unuttum
ne zaman başladı bu hikaye, ne zaman bitti unuttum
bir seni unutmadım Bemila...
bir seni unutamadım ...
bir seni unutm ...
bir seni...
bir se...