Ah İstanbul
Ah İstanbul
Kötü anılarımın başkenti Ülkemin aşıklarının üşüyen şehri Ne vakit adın geçse İçimde acı bir keder Yanar boğazım Söyleyecek onca şey varken Yalnızca susup ağlarım Ah İstanbul Ne vakit geçsem sokağından Parasız olduğum günler gelir aklıma Cam şişelere bııraktığım mektuplar Şehri sele boğan yağmur Gecemi aydınlatan loş ışıklar Ah İstanbul Söylesene ne bu hal Kim hırpaladı seni bu kadar Fatih görse fethettiğinden utanır Kötü rüzgarda uçuşan saçların Her aşık yüreğe ilk aşkını hatırlatır Hazanda döküldü inciler Kendinle övünme Bu yüzden taşın toprağın altın istanbul Ah İstanbul Kaç gece uykusuz sabahladım sokağında Kaç aşk soldu sokağında şahit olduğum Ah İstanbul Ağrıyan kalbim Titreyen dudaklarım Ağlayamayan gözlerim Eskiler ne güzel anlatırdı seni Sende kaybettiğim kendimi özledim |
ve içinde yaşayan insana
tebrikler..