YOL YAKIN DOSTUM
Kıvraklığında o dönüşsüz yol
Kısılmışçasına kapana Tufanında tüm yargıların. Biraz düş kırıklığı mı ne Bir nebze de olsa görebilsen Bu biçare kul ne halde. Katmerli bir kalabalık benimki Kim bilir kader ne dedi. Susmalı tedricen Onca yalan pelesenk tutmuş dilinde Kıvılcımları bile yakar hece hece. Yol yakın dostum Hem de çok yakın Haydi, vazgeç bu sevdadan Bil ki geçmez nazın. Neye erdimse kaldı yarım Bir ben bir de devran Kucaklaştık sonunda Sonundayken yolun. Kınama, yerme Dingin bir ömür neyime Yarenlik etmeli elden geldiğince Yalan mı eski dost düşman olmaz Hak ver kim demişse. Sorular, sorular arka arkaya İnsanlar, metalar Kabul görsem söyle neye yarar. Debelenmek en kötüsü Hakkım yenmedi mi İfa etmedim mi her görevi Suskun nazarların iflah olmaz nezdinde. Sustum sonunda Susmalıydım vakit geç olmadan Yerdim her bir mefhumu Benden bir parça Yığdım ellerimle izbelere. Farkındayım olabildiğince. Sevginin çeperinde Yozlaşmış tüm o duyumların gölgesinde. Bil mukabele ey dost geçinen kim varsa Elbet gelecektir her birimize Beklenen o nihai sıra. |
Özlem Demirkaya &*.*&