Sonra Büyürmüş Fidanlar
Bakışlarını serp gönül bahçeme
Sonra büyür fidanlar! Cemre düşünce toprağıma Yeşillenir kalbim, Ne sonbahar kalır Ne soğukluğu kışın Üzerimde nisan yağmurlarını taşıyan bulutlar dolaşır Rüzgâr eser serin sessiz Rahmet damla damla düşer Sonra büyür fidanlar! Renk renk belirir Toprağı bir bir yararken güller Karıncaların ayak sesleri duyulur Yüreğimin gökyüzünde Mavi Yeşil gökkuşağı köprü olur dağlara Kuşların cıvıltısı karışır çocuklara Neşe katar Sonra büyür fidanlar! Toprağın kokusu çiçeklerle birleşir Yağmur yağınca güzelleşir çiçekler Evlerin saçaklarından damlar Bir arı kovanına girer saçağın altında Yağmura sevinir! Bir amca elindeki son fidanı da diker toprağa Yağmura şükreder Sonra hep büyür fidanlar! Ellerine nefesini üfleyen çocukları Çatlamış elleriyle ısıtır anneler Gözleri yol gözler sabahtan akşama kadar Kapısı çalınır evin Girer beli bükülmüş evin direği Uzatır hayatına elindekileri - Bir çay koy Gözlerinle demle İçine nefesinden kat Bereketini artırsın içimde Rabbim - Âmin İçimde çoksun Elhamdülillah Çatlamış ellerini yüzüne sürdü kadın Elleriyle sakalını okşadı adam Kucağına aldı en küçük evladını Elinde; Elif lam mim harfleri Ekiliyor kalbine Eskilere gidiyor En eskiye İçine bakınıyor Sonra hep büyümüş fidanlar! Zamana inat konuşuyor ağaçlar! Rüzgâr savuruyor yapraklarını. Hû çekiyor, Şükrediyor ağaçlar. Toprağa sarılıyor tüm gücüyle, Çiçek açılıyor Bir arı balından nasipleniyor çiçeklerin Gölgeleniyor yapraklarında Güneşe selam veriyor bir çınar Her sabah olduğu gibi Beli bükülmüş çınarın Büyümüş fidanları suluyor her defasında İçindekileri hasretle Sahi umutları meyve vermiş midir? Vermese de hep büyürmüş fidanlar! Hayrani Can 25.04.2014 |
Tebrikler
Saygılar