GÜNAYDIN HAYAT...
Hayat çağırıyordu beni...
Ses verdim. Giydim kırmızı rugan pabuçlarımı, Renkli bilyelerimi de aldım. Gökyüzünün trabzanına oturup Kendimi aşağıya saldım. Baktım her yer çiçek çiçek Her yerde bir umut şelalesi Kuşlar cıvıl cıvıl ağaçlarda Yeryüzünde aşkın nefesi... Sustum, Kendimi dinledim önce... Kendime yeni bir aşk ısmarladım. Yalnızlığıma giden o çiçekli yolda Mehter marşıyla ilerlerken adımlarım... Küçücük bir kız çocuğu yaklaştı yanıma... Gözlerinde sevgi tomurcukları... En sevdiğim şarkı dudaklarında Uzandı, tuttu acıları... Sonra uyandım gülümseyerek Yatağıma "Günaydın" dedim Hayatı hiç ertelemeden Yeniden sevmeyi diledim. Belki henüz eskisi gibi değilim Ama hayat anla işte, senden hiç vazgeçmedim. |