DİNLE VE DÜŞÜN
Dinle bak,
Anne gibi sevmiştim seni Öyle naif, bir o kadar da sonsuz. Bir çocuğun hayata bakışı gibi Duru ve korumasız. Bir kedinin sevişi gibi efendisini Özgür ve ihtiyaçsız. Düşün, dur Seni sevmek uçsuz bucaksız bir çöldür artık Girip de çıkamadığım. Bir nefes Verip de alamadığın. Bir balonun elimizden kaçışı gibi Acı ve o kadar da hüzün. Seni sevmek sönmüş bir kordur Artık düşlerimdedir yüzün. Sus, konuşma Gittin sen Upuzun bir yoldasın şimdi Dönsen de günün birinde Olmayacağım biliyorsun Bıraktığın yerde. Dur, dinle bak Uzaklardan duyduğun Yaşanmayan bir aşkın türküsüdür. Ölümdür seslenen belki de Dinle bak Acaba Aşk bir daha mümkün müdür? |