SUSARSIN SÖZLER TÜKENİNCE
Yadsınamaz bir düş rüyalarda raks eden
Gözüm kapalı gördüğüm gece ertesi Bil mukabil ey hayat Ne varsa bir bir reva gördüğün. Kıdemli, katmerli bir hatıra belki de Dipsiz bir kuyuda biriktirdiğim ne varsa. Yanılgılar, yenilgiler Süzüm süzüm süzülen inciler Bu mudur hak ettiğim. İnanmak mı idi o büyük hata Yere göğe sığdıramamak Bir görüp bin sitem etmek olsa olsa Geçit vermediğim onca sanrıya Çoktan yol vermiş olmalıydım oysa. Bir çiçek bin dert Bir gönül hüsrana boğduğun Çok şey gizli saklı yaşanan. Gözden ırak gönülden uzak Kim demişse koca bir yalan. Olabildiğince içten, yalansız Küçücük dünyam Ne biriktirdimse yerli yersiz Ne naz ne niyaz Sona gelindi biraz biraz. Adı dünya, onca insan Düşe kalka adımlanan o yol Kala kala koca bir boşluk Gururdur saptığım son yol. Önce can sonra canan Bitmez bu âlemin isyanı. Yana yakıla bir serzeniş Sonmuş demek ki o sesleniş. Mümkün mü tahayyül etmemek Ne zordur kendinden geçmek Sona gelindi mi vazgeçmektir Zor olsa da görünen tek gerçek. Durağan bir ömrün kalan son yarısı Tutanaklarda ne varsa yazılı Tüm günah ve sevaplar bende saklı. Depreşir an gelince Susarsın sözler tükenince Neye yaradı ki zikrettiğim onca kelime. |
Özlem Demirkaya &*.*&