SENSİZLİK
Kalbimin ortasında yazılı;
İsmin çığlıkta enfarktüse tırmanıyor sensizlik Kefensiz ölümler biriktirdim senden ayrılalı Her geçtiğim yere hatıranı saçıyorum Tabibler üstünü kapatsa da, Ben, ben; Deşip deşip üstünü açıyorum Nefesi daralan hayallerime oksijen tutarım O ise benden kaçıp atıyor kendini enkaza Beynimden bir damar kopup yürürken kalbime Anladım ki... Aşk denen şuur oynuyor curcuna Baygınlık geçiren mazim uzaktan akarken Çocukları kendisine yelpaze tutar Gelini kızı ona iyi bakarken Geleceğimi gösterip kendine yutar Ayak sesleri duyulur ömrümün Paldır güldür... Geçişimi izlemeye geliyor seyircisi Davul, dümbelek ,zurna eşliğinde uçan kargası Böyle imkansız dertlere haydi derman buldur Ayrılık ölüm desem... "- Hangi ölüm dersin ? Yaşama hevesimi kıranlardan... Söyle hangisisin ? Ölüm nedir: sen bilir misin ? Sensizliktir ölüm Ölüm de sensizlik aslında... Kursağında böbürlenir kibirin yolu Depreme verir deşer yüreği pare pare Bazen suskun tüfekden mermi Bunları unutup bir gün,bir gün; Kaderdir der mi? Kurşunlara gelen aşka yoktur çare Bazen gökyüzünde fişek patlaması Bazen zordur böyle yaşaması Zaman alır bunları ayıtlaması Karınca gibi dağılır iz bırakır Ufak... ufak... acıntısı Gurbetmiş ayrılık Ayrılıkmış gurbet Sensizlikle uçar hasreti ilebet Sensizlik baharsız, sensizlik yazsız Sensizlik hüzün, sensizlik güzün Güldürmez ağlatır, başa kara bağlatır Asılmış urganlarda sallanır vustatı her koşe bucak da Nininlerle büyütürüm ağlayan Umutsuz visali her saat başı kucakta. Ayse KAVAK |