Delirme Mevsimi
Kararır evren,biter firarlar
Ametist gözlerin,gözlerimi yakalar. Kaldırımlar ökse otu koklarım seni sayrı bir tabaka içinde. Kan kaçırır yüreğim ince bir sızı ile. Şimdi,delirme mevsimi Şekere hücum eden karıncalar gibi sana koşar her bir uzvum ve Nietzsche bile kıskanır beni ’Böyle bir çıldırmışlık yaşamadım’ diye. Turunç çaldığım bahçem bakiristan prensim Avuçlarımda stigmatam ---kanayan ---acıyan ---tütün basılası Şimdi,delirme mevsimi. Kızıldeniz’in yarıldığı meftun düşüm. Böğürtlen lekeli gömleğini koklarım. Kokun,bade gibi sızar kılcallarıma. ---ağlarım. Demini almamış sevdam. Pul pul soyulur yüreğim. Gölgen düşer yüzüme ---ürkek ---çıplak ---korkak Hizaya geçer içimden düşen herbir cenin. Döl tutmayacak kadar kanar rahmim. Elini vicdanına beni kendi yerine koy ve secdeye kapat iblisi. Sussun içinin şakıyan güzelliği Şimdi delirme mevsimi. |
hiç abartısız süper bir şiir okuttunuz.
delirme zamanlrını
bu kadar incelikle tarif edebilmenizi
birazcık kıskandım da doğrusu...
kaleme bu kadar hakim olmak
şairelikten de başka hünerler gerektirir
ne mutlu size....