işte yine orada ,,
o tahta bankın üzerine oturmuş
sırtını dayamış ulu bir ağacın gövdesine
elleri şakağında
düşünceli..

uzaklarda bir yere bakmakta, özenle
gölge düşmüş üstüne
griden de öte
karanlık

her zamanki gibi
konuşmaya başlıyor gayretle
elinde ne telefon
ne karşısında bir başkası
iyi giyimli, düzgün
özenli ve bakımlı bir hal
halinden anladığım
deli gibi de değil
ne yaptığını bilen bir hal ve tavır sergilemekte

sanki karşıdaki dağların ardında
uzaktaki birine bakıyor, adeta
konuşuyor biteviye
anlatıyor ki o biçim
usulca biraz daha yaklaştım yakınına
önceleri yavaş, devamında biraz daha yüksek sesle
konuşuyor, konuşuyor, konuşuyor
bir sevda seslenişi dudaklarından dökülen
*ben seni çok sevdim*
*sevmekten asla vaz geçmeyeceğim*
*sen hep olacaksın bende, ben olamasam da sende*
ve daha neler

hep aynı saate gördüğüm bu mecnun
kim bilir kaçıncı defa geliyordu bu yere
belli ki bir anısı var
yaşatmaya çalıştığı gayretle

bir zaman sonra kalktı
dönüp baktı, oturduğu banka hüzünle
kendisine dikilen gözlere aldırmadan
*bu son* dedi, *son gelişim buraya*
omuzlarında, yaşadığı hüznün yükü ile
yürüdü, gitti
bakakaldım ardından

kime dedim, bu söyledikleri
dahası kimdi, bu, canhıraş anlatan
duyan var mı ki acaba
dahası hisseden
bir anlayan halinden
*garip* dedim, içimden
*garip...*


20.07.2014