Ilımlı düşlerin ertesinde saklanan ne varsa
Yamacında iken şu uçurumun
Rüzgâr ne kadar savursa da…
Kılı kırk yarmak belki de tek suç
Onca insan kapılmışçasına kendi rüzgârına
Yadsınmak belki de nicesinin pervasızlığında
En acıtan ise yok oluş sevginin ulaşılmazlığında…
Nihayetsiz, efsunlu bir yol
Kolaysa hadi savrul
Mümkünse yok ol…

Ramak kalmıştı oysa gitmelere
Sancılı bir zaman
Kifayetsiz bir sanrı diğer yandan
Tahakküm müdür nedir can yakan
Solmak güneş kavururken
Acımak dirayetsizliğinde duman duman.

Bilmez miyim gülümsemektir en çok yakışan
Kavrukluğunda hüsranın
Bir nebze de olsa keşke olabilsen yakın.
Ne uzak ne bucağımda
Düzmece bir dünyanın sefil kollarında.

Riayet etmek tek bildiğim
Sadık ve bir o kadar bu sevdaya kefilim.
Asla yalan yok şu dipsiz heybemde
Aldatmak kendini bile bile
Ve saklanmak izbe köşelere.
Görünmemek adına tüm kaçışım
Solmamak adına sensin tek sığınağım.

Nutkum tutuldu anın heyecanıyla
Tahakküm denen çoktan aştı sınırlarını
Kelimeler kademe kademe saklandı
Tüm bağnazlığıyla.
Yol yordam bilmez oldum yine
Duygularımı savurdum enginlere.
Sorunlu sandığım her kimse
Bir o kadar sorumluyum sevgiden
Her ne kadar sevmesen de…