ŞEHİR, KALABALIK VE YALNIZLIĞIMUzak ve kalabalık bir şehrin, Unutulmuş bir köşesinde Köhne bir ev Yıkık dökük duvarlar Kimse bilmez, kimse görmez Görse de fark etmez Yozlaşmış güzellikler arasında Estetikten yoksun Ameliyatla düzeltilmiş gibi görünen Koca koca apartmanlar arasında Benim kadar yalnız, benim gibi tek başına Onun bahçesinde bir dal papatya Bir kök gelincik Ve yuva yapmış saçaklarına bir serçe Bense gözlerimde taşırdım güzellikleri Avuçlarında saklardım kır çiçekleri Onlar kadar yalnız, onlar kadar sade Kaybolmuşum kalabalık şehrin anlamsız sokaklarında Yüreğimde bir serçe çırpınması Deniz kokusu çağırır beni Kalabalık bulvardan geçip, gidemem Köşe başlarında pusu kurmuş yalnızlık Darağaçlarında sallanır gördüm İnsanlığa dair her şeyi Yollarsa tuzak, yalnızlık, çaresizlik Görsen beni tanır mısın, İyot kokulu bu koca şehirde Kokumdan bilir misin? Kırçiçeği kokar benim saçlarım Bozkır kokar… Sokakları florasan lambalı bu şehirde Gözlerimden bilir misin beni? Sönmüş yıldızlar kadar ışıksız Korkak, ürkek gözlerimden bilir misin? Kalabalık şehirde, gittikçe çoğalır yalnızlığım Bir ben fazlayım Bir de unutulmuş köşesinde köhne ev Onun dostları var Serçeler, kır çiçekleri Benimse yalnızlığım, gittikçe büyüyen Bir gün, en parlağından güneş doğarsa bu şehirde Gelincikler en kırmızısından açarsa Papatyalar büyürse coşkuyla Çoğalırsa saçaklarda serçe yuvası Bilki Seni bulmuşum, kalabalıklar içinde Ve beni terketmiş yalnızlığım Avuçlarımda yeşermiş kır çiçeklerim |