Ben Lâl-ı Eylül sonbaharım
Kimbilir ne zamandan beri tutsak yarınlarım
Soldu gül ile şebnem boş kaldı sol yanlarım
Kalem feryat figan dinlemez ahuzarım
Ve sonba/har olsam sende Eylül güz/eli

Hani serilsem yoluna ayakların
Basamak çıkarken zakkum çiçeği gölgesinde
Kokuna uyansam gelmeden evveli seherde
Yanarken yaşamım kıtada beş mevsimde
Ve biz kadar yakınken hayat
Uzandığımda Eylül neden uzaklaşır sen kadar

B/ana yazıyor kalem Eylül güzeli s/ana değil
Birlikte okuyoruz hayatı nefes tekli değil
Serzenişler dile geldi güz/elinde beğenin değil
Sevmesen de Eylül güzeli umurumda hiç değil

Gün söküğünden döker yaşama tel tel beni
Yal/anımda as talanda istersen sat beni
Yolum ayrım ne yana dönsem el taşa tutar beni
Sevgin öldürmez ya Eylül voranla bas beni