lafı iyi vurmuşsun hocam..

GİTTİ GİDEN...

Bizim sokağın ucunda
Bahçeli evler vardı sıra sıra.
En çok
Ağaçlar içinde saklı
Mavi olanı beğenirdim.
Kara üzümlerinden
Gelip geçerken yerdim…

Köşesindeki ladin ağacına
Yuva yapan gugukçularım;
Pardon
Kumrularım,
Aşkın kitabını yazarlardı.
Öylece durup bakardım.
En çok da yumurtalarını
Kargaların çalmasından korkardım...


Sonra mı?
Gel zaman, git zaman.
Yapıldı bir apartman.
Bir daha derken
Dört yanını sardı gökdelenler.
Cüceleşti birden
Engelli oldu benim ev.
Vermedi isteyenlere
Kanaatkar sahibi.
Dedi:
“Olmaz ben mezara girmeden.”

Şimdi ;
Daldaki kiraza
Paraşüt ters duta
Aval aval bakıyor gelip geçen.
Ahh kendini akıllı sanan enayiler!
Gitti giden.
Ve Leddalin Amin.
Soğuk bir su için...

Yazan:MEHPARE GÖKÇE




İşte şiir diyorum ve usta kalemi yürekten alkışlıyorum
Geçti borun pazarı sür E..... Niğdeye misali
Yüreğine sağlık hocam;Saygılar

Sonra mı?
Gel zaman, git zaman.
Yapıldı bir apartman.


MERHABALAR GÖNÜL DOSTU İNSAN ;
NEDENDİR BİLMİYORUM BU TİP EVLERİ GÖRÜNCE TARİH CANLANIYOR OKUDUĞUM ROMANLAR CANLANIYOR YİTİK YAŞANMIŞLIĞIM CANLANIYOR VE BİR GARİP DUYGU KAPLIYOR İÇİMİ..ÇOK ÇOK GÜZEL VEDE ANLAMLI BİR YÜREK SESİYDİ ...YÜREĞİNİZ VEDE KALEMİNİZ DERT GÖRMESİN KUTLUYORUM EMEĞİNİZİ..
SELAM VE SAYGIMLA..

teşekkür ederim güzel şiirdi.selamlar..

M E K T U P



Mektubunda sormuşsun;
“Nasılsın? Oralar da ne var, ne yok” diye.
Onca yıldan sonra yazmışsın; yine de sağ ol.
Yıllar var ki ne bir mektup yazdım,
Ne de vefa sunan bir mektup aldım.
Bu mektubundan sonra,
Geçmiş günler hatırına
Eski semtinize, mahallenize uğradım.

Hani içinde sabah – akşam oynadığımız
Bahçeli o ev vardı ya, şimdiler de yok.
Arsasında kocaman bir apartman, var,
Zorlanarak saydım, tam yirmi katlı,
Gök yüzünün maviliğini tırmalayan.

Hani banklarına oturduğumuz
O güzelim park vardı ya; şimdiler de yok.
Biliyorum sen yine de soracaksın; “ne oldu” diye,
Sormasan daha iyi dost rüğzgarım!...
Bir bölümünde on katlı aveme’nin,
Diğer yarısında da dört minareli bir caminin
Yükseldiğini nasıl anlatabilirim ben sana.

Hani yol boyunca sıralı, göklere uzanan,
Anadolu kavaklarımız vardı,
Her rüzgar esişinde parlak yaprakları ipildeyen
Ve de tüm insanları selamlayan kavaklarımız!...
Şimdilerde hiç birisi yok, kıyıma kurban olmuşlar.
O yüzden isyanlarda meltemler, rüzgarlar
Tüm füsunkarlıklar bitip tükendi,
Sen ve senin vefasızlığın gibi
Deli rügarların füsunkar gülü!...
Bizim buralara uğramaz oldular.
Senin gibi.

KEMAL POLAT 02 .12. 2013.

Kutlarım Değerli şairim, Güzel ve oldukça hüzünlü şiiriniz, "Mektup" isimli şiirimi anımsattı bana. Kabul edersiniz umuduyla size de sunmak istedim. O güzel evlerimiz ve bahçelerimiz maalesef sizinde hüzünle yansıttığınız hep o acımasızlığın kurbanı oldular.
Esenlik ve mutluluk dileklerimle kutlayıp selamlıyorum sizi. Kemal Polat

Köyü, ve doğayı, doğadaki canlıların gönlümüze yer edişini, sevgilerinin mutluluğumuz olduğu anları anlatmışsınız. Tebrikler... İnsan öyle yerleri hep özlüyor. Çevremiz betonlaşırken ruhlarımızın betonlaşması bizi bitiriyor. Anlamlı şiiriniz bunları hatırlattı. Gönlünüz sağlık..

mükemmel şiirdi betonların içinde ruhumuz acıyor
dag havası orman çınarlarının içinde yaşamak yokmu ?
hep özlemim orman köyünde yaşamak