İÇ/İM KU/DUZ -İT- Gİ/Bİ
benim ilkyardım çantamda taşıdığım sevgilim
şiirsizliğimin, yalnızlığımın tanrısı insan oldun. benim olamadın. kimin foseptiğine bulandın benden sonra merak ederim. kaşlarım düşer önüme. sormam. gurur de erdem ya da aptallık. içimde değilsin. elimde değilsin. sadece bir gün değdi gözlerim tenine yanlış hesaplara akarken, derin. şimdi kim çıksa önüme adını soruyorum. çağrıştırmamalı seni. senin adın olmalı. diyorum, ben onu ilkyardım çantamda taşıdım. tam buraya yazdırdım kokusu gözlerini, benini kepeğini bile unutmadım ama diyorum o bana kadavramı bıraktı bugün. kendi ölüm sebebimi arıyorum. senden.sonrasi.ikibinyedi |
Saygılar.