Seyrederken denizin yanmadan tüttüğünü,
İçimde bayatlayan emellerim ney üfler.
Her vapur düdüğünün duyunca öttüğünü,
Duygularımı örter yeşile çalan küfler.

Ruhun şahikasında sevdanın gücü üşür,
Mana fırtınasında gönlün amacı üşür

Talihim günlerime saplarken hançerini,
Yağmurlar yoldaşıdır gözümdeki elemin.
Kaşlarım damla damla süzer alın terini,
Dili tutulur sanki elimdeki kalemin.

Kızgın güneş altında katmerli acı üşür,
Ardımda ihanetin arsız utancı üşür.

Hıçkırıklarla yıkarım göze gelen sevdamı,
Öfkelerim gizlenir gök kubbe üzerinde.
Kendime duyuramam zaman zaman sedamı,
Biriken acılarım dinlenir en derinde.

Gurbet denen diyarda bir kaç yabancı üşür,
Tipi sarar kervanı han üşür, hancı üşür.

Doldurdukça genzimi ihtirasın kokusu,
Ruhumun deryasında hırçınlaşır dalgalar.
Çıkar durur yoluma bahtın kurduğu pusu,
Mecalsiz kuşluklarda güneş buluta dalar.

Hırs odunun başında sevgi muhtacı üşür,
Göğsümde peydahlanan anlamsız sancı üşür.

Halil GÜRKAN