İSİMSİZ
gülümsüyorum
onca yitirilmiş onca umutsuzluk onca işte daha nice onca şöyle bi düşünüyorumda nasıl neden bedenim ağır geliyor ruhuma bu ara sevmekmi zor yoksa hiç sevmemekmi yoksa aklımı ön plana itelemekmi yüreğimden öte hergün yok oluşunu izlemekmi yoksa masumiyetimin kimseler olmasın istemekte neyin nesi hayatımda kuytu köşede kalmış serzeniş de mırıldanıyor yüreğimin derin hücreleri yazarken düşünmüyorum bile dile geliyor cümleler ele geliyor bir bitkinliğin habercisimi yoksa?.. hayatı öğrenmekmi beyazlarım azalıyor git gide düşler temiz hala ama gülüşler sanki sahte soğuyorum herkezden herşeyden nefesten soruyorum kendime niye neki benim derdim yokmu bi çare.. bulamıyorum cevap bulamıyorum hiç sevap kayboluyorum dünya cehenneminde... |