GÖZLE GÖRÜNMÜYORÇorak topraklarımda esen sam yeline göğsümü siper ettim girme diyorum o tatlı ılık nefesinle dolma yokluğuma kırma yalnızlığımı bükülürüm sonra. Bir zamanlar gülüşlerimi ekmiştim her tarafından rengarenk fışkıran bazen bir ortanca olur sarılırdım gönül balkonlarına bazen de kaktüs gibi elini uzatana batardım bir damla su vermemek adına ama bendim her açan çiçeğin soluğunda gökkuşağı kıskanır girmezdi bu çiçek bahçeme çünkü ben konuşurdum kendi lehçemde. Şimdi kırık dallarım uzanmış kaldırım kenarlarına her tarafımda ayrık otları sarmalamış aşk kokan dudaklarımı kurumuş, kuru sarmaşıklarım gibi uzanmıyor kollarım geleceğe geçmişe gömülmüş düşlerim parmak izim bir karakolda fişlenmiş. Suçum ne diye soruyorum parmaklarıyla işaret ediyorlar ölüm kokan bahçemi daha kaç bahar gömülecek söyle diyorlar susuyorum sustukça gözlerim kara bulutlara nispet parçalı bulutlu bakıyor güneş saklanmış arkasına görünmeyen yerlerimi yakıyor. Bilmiyorlar, görmüyorlar ben her baharda daha çok kokuyorum yar diye sadece gizliyorum yangınlarımı içimde bu yangınlar kurak toprağa çeviriyor her yerimi Ah bir kaldırıp görebilseler derimi. Ayvazım DENİZ |