NEY / ZENNEY / ZEN Üfle, doldur be neyzen, Hayyam’ın lâl câmını, Rubâilerle anlat varlığın encâmını. Ney’in hüzünlü sesi, terennüm ededursun Dertleri mülk edinmiş ömür serencâmını... Ney’in inleyen sesi, nice efkâra değer. Ney, nefesten ruh bulup hüzünlenirmiş meğer; Nefes, ömür boyunca tadamamışsa eğer Ümitle tecellinin, mutlu insicâmını... Gerçek sandığın her şey, aslında anlık rüyâ. Şems’inin etrafında semâ ederken dünyâ., Ney sesinde, hayatın sonunu gördüm güyâ; Kayan bir yıldız gibi, ruhumun fercâmını... Ünal Beşkese :::::::::::::::::::::::::::::::::::......... lâl......................:(burada) şarap rengi câm...................:kadeh encam................:bir işin sonu terennüm............:alçak sesle bir nağmeyi mırıldamak serencam............bir yaşanmışlık, bir olayın sonu tecelli.................:gerçekleşme insicam..............:uygunluk, tutarlılık şems.................:güneş, (aynı zamanda) Mevlâna’nın Şems’i fercâm...............:kötü âkıbet |