Kara kanatlım
Hangi durakta başlasam ağlamaya kendimi tutamayıp?
Kolay değil seni düşünmemeye çabalamak yıllardır
Ah keşke
Ah keşke burada olsaydın şimdi
Kalın gözlüklerinle dalga geçseydim
ve dünya halini konuşsaydık dağınıkça
Troçki’yi Lenin’i ne bileyim Marks’ı anlatsaydın
bense dinleyip dinleyip önemli olan sevgi deseydim sırıtarak
Rosa’yı Zetkin’i Goldman’ı hep atlıyorsun diye kızsaydım sana

Sonra
Sonra birden ellerini yıkasaydın telaşla
Bana yumurta kırsaydın hızlı hızlı açımdır diye
"Veganizm büyüyor farkında mısın?" diye tartışmak isteseydin
İngiltere’de günlerce kendilerini ağaçlara bağlamışlar

Ben içeri kaçsaydım ve masanda henüz okumadığım iki üç kitap takılsaydı gözüme
Hepsi senin diye seslenseydin mutfaktan aklımı okurcasına
Buraya geldikçe okurum korkma diye geçirseydim içimden

Ben gidiyorum diye kapını çaldığımda
sırtımda çanta cesur bir yürekle subkomendant Marcos’a
"Tuttuğun herşey en çok burada güzel
Kal, en iyi mücadeleyi ancak en iyi tanıdığı ortamlarda verir insan"
demek için açmasaydın kapıyı

Ve keşke doktor ilaçlarını değiştirmeseydi o yıl
Ve ben Norveç’te olmasaydım o gün

...

Mezar taşsızım
Epileptik şoklarında ben de kaybolsaydımda
dönmeseydim sensizliğe
Küllerini hangi bahçeye savurdular
ne kadar düşündüm bir bilsen
Ve ne yalan söylesem anneni hiç aramadım ağlar diye
Ve kilisede tabutunun başucunda okuduğum saçmasapan şiiri hiç okumamış olsaydım sana

Kutup Işığı