3
Yorum
1
Beğeni
5,0
Puan
1111
Okunma
Geceyi aklayıp süzüldü yıldızlar
Ten harıyla buharlaşan camlara
Cam kırığından yansıdı dolunay
Gölgesi kesilmiş kavak ağacına
Ve mavi koktu sözünün eri ölüm
Ay mahsus mahal kiri az geceye doğurgan
Akarsu kıyısında şairi emzirirken kent
Mezopotamya’ya has nal sesleriyle çağlar Fırat
Kara sevdalar rüyayla işlenirken kanaviçelere
Uyur kuş motiflerinde sözünün eri ölüm
Tenine susamış teriyle güneşe emek
Açmış koynunu acıya solgun toprak
İzin sürer kara sabanın itler gecede
Dil şiir yeşertir inceden elifçe
Yakalanmadan sözünün eri ölüme
Bir vakit taçlandı aldığı ölümsüzlükle bedenler
İslere bulanıp yanarken sürüldü kör kuyulara
Ki yaşayan vicdanlar aynı dili konuşmadı
Söndüremedi korlarını ananın göz yaşından başkası
İçindeki isyan acısıyla sözünün eri ölümün
5.0
100% (2)
Şiirin sahibi
Şiirin sahibi
Cevap Yaz