Beni düşünme...
düşünme...
sen beni düşünme nefeslerim sadece birer mecburiyet bakışlarım boş olsa da ufuklara ciğerim için için yansada kimsesizliğin izbelerinde sen beni düşünme yılların köşebaşlarında kan ağlıyor mutsuzluğum ellerim sıcak bir eli beklemiş olsa da yıllarboyunca gözlerimden duhûl etmemiş olsa da sevgi nağmeleri alıştı ruhum yalnızlığın soğuklarına zemheriler bile yakmaz ruhumun köşelerini sen beni düşünme yaşarım uzaklarda yine sessizce; kimse bilmeden varlığımı kimse duymadan sessiz çığlıklarımı; yaşarım yine belki belki de bir deri bir kemik kalır ruhum bilemem ki; bilemem ki seni sevdikten sonra sensiz yaşamalarda nasıl yanar kavrulurum... Metin Kaya İLHAN Faroz TRABZON |
yalnızlığa dair şiirin güzeldi kutluyorum.
Başarılarınızın devamı dileklerimle selamlar.