Şehrine baykuş tünemiş SOMA’mın
Tozun toprağa karışık yutmuşum çıkmaz dumanın
Günlerce bakışlarına kan doldu biz çocukların
Yitirdim kuytusunda cevherimi karanlığın
Ver babamı geri ver bana soma

Açtım bağrımın kapısını av/azınca esti yel
Saçlarının kokusunu özledim ay dök/ülürken tel tel
Babasız soframızda sözyaşlarım sebepsiz sel
Şimdi naçar öksüzüm kime b/ağlasam b/el
Bir kuşluk vakti soma babamı geri ver

Kalk ana kal bu verilen sela mıdır
Madenden bize mah/sus kara belamıdır
Allahtan kuluna gelmeyen revamıdır
Babaların n/efesi şimdi k/ömürden kara mıdır
Soma bir nefes helallikte babamı geri ver

Der/inlerden kömür yerine babalar çıkar
Susmuş başlar s/ağır sultan kulak tıkar
Çığlıklar pare pare acı ciğerleri yakar
İhmal/kârlığa herkes bir kulp takar
Bana bu gün geri ver babamı soma

Soma ocağında dum/ansız tüter kirli acılar
Yaşantımı ç/aldın d/inmiyor babasız sancılar
Ağladı yer gök şükür etti haline karıncalar
Hani nerde sözde iyilik sever sahte/kâr amcalar
Kiracınım sendeki babamı ver bana soma


Not: SOMA’da kaybettiğimiz 301 canın anısınadır