senle sendeki senenin senediyimşulelerin oyalandığı şulenar bayramına .... hayrettin taylan ben, senle sendeki senenin senediyim ben, ben’le sendeki ben’in kanadıyım aşka uçuşum, aşkta yalpalanışım bundandır yanlış yar’yüzü değildin, yıldızların gözlerindi yanlış kalpte değildim, kalp atışına bağlıydı sevi sayacım her şeye değer, her şeyin değerdi ayrılığın bile değerin son tanımı olur… herkesin neşesine açılmış neşidelerdik kendimizi de tarttığımız mizanın izanıydık milleti şuura, aşkı hünere taşıyan bilincin aynasıydık tarih değildi yalanlarımız, bahtın yazılı geleceğiydik susuzluğun , istemin ,sonsuza karşı akışıydık sessizliğin nidalara teslim olduğu içsel mevziiydik mührü sökülmemiş bir kalbin tarihiydik tuğrası doğru çizgilerinde olan bir gönlün saltanatıydık gönülden gönüle akseden şarkının sözsüz bestesiydik sevinin haysiyetine mazi, tutkunun geleceğine inançtık mumyalanan özlemlerin gerçeklik diliydik simyalı duruşların gereklilik sonuyduk kaderin de kaderine yaşanırlık sonsuzluğuyduk muzaffer durumdan, muhteşem demlere demlenmiş zamandık sevmekle hep sevmenin sosyolojik merdiveniydik tırmanıyorduk kalbin, beynin, sevmenin onayladığı doğrulara gidiyorduk zaman masalına, perilerin şenliğinde açıklanıyorduk yeniden sevmenin , yeniden doğmaktan daha güzel olduğunu kemale açılan kapının emel defterine yazıldık kamil k’alemle câzip bir tefekkürün küresinde iki sevimli penguendik aşka aşk-ı arştan, ab-ı hayatın temyizine teslimiyet adılıydık sevmeyi bilmenin , kendini bulmanın sözsüz kitabıydık sevdik okuduk, okunup sevdik buydu özetimiz… |