PARMAĞIM TETİK ÇEKMEZ
Kalbimdeki imanım azaldıkça azaldı
Düşmanıma doğrulup parmağım tetik çekmez Benim gibi dostlarda gaflet içine daldı Öylesine duruldum; kanım sanırsın pekmez Düşmanıma doğrulup parmağım tetik çekmez Adam olan adamlar yurduma kinin ekmez Zaman geçti açıldık, açıldıkça saçıldık Gelişmek bir tarafa ihanette seçildik Bizden olan bizlerle zehir olup içildik Kesseler bu bedenim inan hiç kanım akmaz Düşmanıma doğrulup parmağım tetik çekmez Adam olan adamlar yurduma kinin ekmez Dinim “çalışın” dedi; bizler bütün çalıştık Hep tersine çalışıp ihanete alıştık Uyanıp kalkacakken meydanlara doluştuk Benim sandığım dostum benden yana hiç bakmaz Düşmanıma doğrulup parmağım tetik çekmez Adam olan adamlar yurduma kinin ekmez İlahi! Reva mıdır bu millete bu gaflet Dilerim uyandırır düşmandan gelen savlet Sevdiklerin aşkına Rabbim bizleri affet Tövbekâr kullarını Allah narında yakmaz Düşmanıma doğrulup parmağım tetik çekmez Adam olan adamlar yurduma kinin ekmez Mustafa Göktekin |