FESLEĞENLER ÖLÜR
Bir gün
Bir yerde Savaş çıkarsa, İlk önce çocuklar En son çiçekler ölür Ben ölürsem şiir ölür Şiir ölürse Cümleler ölür Etrafa et parçaları değil Kelimeler dağılır Bir gün bir yerde Savaş çıkarsa Çocuklar ölür Umutlar sakat kalır. Şehrin meydanında Kırmızı elbiseli adamlar asılır Eğer bir gün bir yerde Petrol için savaş çıkarsa Utancından Çanakkale ölür Bedir iki defa Uhud üç defa Ölür. Bir gün bir yerde Savaş çıkarsa Erkekler savaşa gider En çok kadınlar ölür Çorak bir ovaya döner evler Kadınlar ölürse En çok Kapı önlerinde Fesleğenler ölür. Bir gün bir yerde Savaş çıkarsa Zambaklar utancından boynun büker Bu dertten ölür. Oysa benim büyüdüğüm şehirlerde Çocuklar şımarırken Onlara göz yumulurdu Ölürken değil Oysa biz Büyüyünce de giysin diye çocuklar Onlara bir kaç beden büyük Giysiler alırdık Birkaç beden büyük Tabut Veyahut Kefen değil. Eğer bir gün bir yerde Savaşta, çocuklar ölürse İlk önce parklar Sonra kuşlar En çok göçmen kuşları Ölür. Göçmen kuşları, Terk ederler şehirleri. Bir gün bir yerde Savaş çıkarsa Önce insanlık Sonra insanlar Ölür. |
Zımba gibi şiir.
Çok beğendim.....